In Gambia is 90% van de bevolking moslim. Slechts 10% is christen. Van deze 10% behoort het grootste deel bij de Katholieke en Anglicaanse kerk.Er is geen extremisme in Gambia.Moslims en christenen leven zonder problemen met elkaar samen. Een moslim die zich tot het christelijk geloof wil bekeren loopt echter wel het risico uit de familie verstoten te worden.
In Gambia is geen leerplicht. Slechts 27 % van de bevolking is geschoold. Ongeveer 40% van de mensen vanaf 15 jaar kan lezen en schrijven. Veel kinderen kunnen niet naar school omdat het schoolgeld vaak niet op te brengen is en met name op het platteland zijn de kinderen ook nodig om te helpen in huis of op het land.
In Gambia wordt het onderwijs aan kleuters niet gesubsidieerd door de overheid. Ook voor voortgezet en hoger onderwijs worden de kosten volledig doorberekend aan de ouders. De staatsbasisscholen krijgen wel subsidie voor salarissen en onderhoud van het gebouw, maar alle andere zaken zoals leermiddelen en schooluniformen moeten door de ouders zelf worden bekostigd. Staatscholen zijn veelal groot. Er zitten zeer veel kinderen in een klas en het onderwijs is meestal onder de maat. Staatsscholen zijn altijd Islamitisch waardoor er de nodige aandacht wordt besteed aan het Arabisch en de Koran. Dit terwijl de meeste kinderen eerst nog Engels moeten leren als ze op school komen om zich in breder verband te kunnen gaan redden.
Om al deze redenen zijn er heel veel particuliere initiatieven voor beter onderwijs ontstaan in The Gambia, meestal met steun vanuit het buitenland. Deze particuliere of N.G.O. scholen, d.w.z. dat de overheid er geen bemoeienis mee heeft, zijn erg gewild in The Gambia. Ondanks dat particuliere scholen erg gewild zijn is dit voor de meeste Gambiaanse gezinnen een niet haalbare wens als dit niet gepaard gaat met ondersteuning van buitenaf. De kosten liggen hoger dan bij de staatsscholen en veel gezinnen kunnen zelfs de kosten voor een staatsschool niet opbrengen. Dat is niet zo vreemd want het gemiddelde inkomen in Gambia ligt op 30 euro per maand! Een leerkracht bijvoorbeeld verdient, afhankelijk van de bevoegdheden, tussen de 25 en 50 euro per maand. Iedereen die we gesproken hebben in Gambia had zelf of in de naaste familie wel een kind dat hierdoor niet naar school kon, waardoor elke hoop op een betere toekomst wegvalt.
De vroegste tekenen van beschaving in het gebied waar ook Gambia ligt dateren ongeveer uit het jaar 700. In de begintijd werden vele goden vereerd. De invloeden vanuit deze occulte achtergrond zijn tot op de dag van vandaag zichtbaar en voelbaar in The Gambia.
De Islam kreeg grote invloed doordat Senegambia (Senegal en Gambia samen) in bezit werd genomen door Berberstammen. Gambia is door de eeuwen heen straatarm en zeer primitief gebleven. Aangezet door Europese volken kwam er vanaf het jaar 1500 een steeds groter wordende slavenhandel op gang. Het eerste grote slaventransport vond plaats in 1562 naar Groot-Brittannië. De zwarte Gambiaanse bevolking werd beschouwd alshandelswaar. Het boek Roots van Alex Haley gaat over deze periode. Naar schatting gingen tussen 1501 en 1856, het jaar waarin Amerika de slavernij afschafte, meer dan 12.000.000 zwarte West Afrikanen in Gambia aan boord om als slaaf naar de VS vervoerd te worden. Tenminste, degenen die de overtocht overleefden. In 1763 werd Senegambia een Britse kolonie. In 1807 nam het Britse parlement een wet aan die slavernij verbood. Hiermee werd de armoede in Gambia eigenlijk nog groter. Op aandringen van vele landen gaf Groot-Brittannië in 1965 Gambia op als kolonie. In 1970 werd het land zelfstandig. Gambia is nu een republiek met een president. De eerste president Jawara werd in 1994 na een militaire coup afgezet op verdenking van corruptie.
De leiding van deze staatsgreep was in handen van luitenant Jammeh, die tot vandaag de president is. In 2006 werd een mislukte coup gepleegd op zijn regime. Lange tijd was er sprake van dat Gambia met Senegal samen één land Senegambia zou gaan vormen, maar in 1989 gaf Senegal dit streven op omdat zij vonden dat Gambia zich te traag ontwikkelde.
Gambia’s economie rust met name op 3 sectoren: Landbouw, visserij en toerisme. Het land is redelijk vruchtbaar door de rivier The Gambia die dwars door het land stroomt. Naast landbouwproducten en visproducten zijn ook pinda’s een belangrijk exportproduct. Voor veel dagelijkse producten is Gambia afhankelijk van import.
De handelsbalans vertoont een tekort van vele miljoenen dalasis (4000 Dalasi = ongeveer 100 euro). De ondersteuning hierin van Groot-Brittannië neemt de afgelopen jaren zeer snel af, waardoor Gambia steeds meer op ontwikkelingshulp is aangewezen.
Gambia behoort tot de 20 armste landen van de wereld en staat daarmee op de 168e plaats op de wereldranglijst. Daarentegen staat Nederland op de 3e plaats van de rijkste landen ter wereld.
Gambia is ongeveer zo groot als Gelderland en Noord-Brabant bij elkaar. Het land telt ongeveer 1,8 miljoen inwoners. Hiervan is bijna de helft jonger dan 14 jaar! Slechts 2 % is 65 jaar of ouder. De medische zorg is nog matig geregeld in Gambia. Een vrouw krijgt gemiddeld 5 kinderen. Bijna 8 van de 100 kinderen sterven. Mannen worden gemiddeld 53 jaar oud en vrouwen ongeveer 57. Families leven vaak nauw met elkaar samen en gezamenlijk dragen ze ook de (financiële) zorg voor kinderen en ouderen. Er worden in Gambia zo’n 30 verschillende stammentalen gesproken, waarvan Mandinka de grootste groep vormt. In ons sponsorproject bijvoorbeeld vertegenwoordigen de 45 kinderen samen 12 stammentalen. De gemeenschappelijke taal is Engels doordat Gambia een Engelse kolonie is geweest.
